Hier ben ik.

Een plek als vrijwilliger vinden is een ervaring op zich. Ik wil nog steeds graag met mensen samen op lopen, brood en hoop delen – ook al moet ik opnieuw een plek daarvoor zoeken. En dat zelf zoeken voelt toch wat vreemd. Opdringerig; alsof ik geholpen wil worden. … Nou ja, dat is natuurlijk ook wel zo. Ik heb bewust gekozen om kompaan te zijn voor een tijdje, met een bedoeling. Het zoeken naar een plek vraagt ook zo af en toe om het loslaten van de bedoeling, en mezelf gewoon maar beschikbaar stellen. Hier ben ik.

Er zijn onnoemelijk veel organisaties bezig in Griekenland (en ook op de Balkan, in Calais, in Libanon, ….) Eerst maar eens zoeken wat er zoal is, naar wat ik weet en kan bedenken. Onder meer van een handzame lijst van de Duitse ambassade in Griekenland. Door covid-19 is natuurlijk veel door elkaar geschud, dat maakt de zoektocht niet makkelijker. Sommige NGO’s zijn nog maar zeer beperkt bezig en weten nog geen raad met ongeduldigen zoals ik.

Dat ‘Hier ben ik’, dat helpt alvast. Veel organisaties vragen als  belangrijkste vaardigheid flexibiliteit en een beetje conditie. De omstandigheden wisselen nog al eens, en de werkdagen zijn lang. En natuurlijk willen ze weten wie ik ben en vragen me het hemd van het lijf: diploma’s, sterke en zwakke kanten, referenties. Helaas ben ik geen elektricien, nurse of pedagoog. (Met zo’n diploma kun je bijna overal aan de slag.) Maar wat dan wel, wat kan ik, wat wil ik? Contact maken, organiseren, religieuze thema’s oppakken. Wat heb je aan mij, een dominee met veel vlieguren en nog meer goede bedoelingen? Hoe maak je een goede match? Ik probeerde bootvluchteling.nl, maar zij zoeken speciaal (para)medische hulpverleners. Daarna Movement on the ground: zij zoeken mensen, ik had erheen kunnen gaan. Van hen kreeg ik de tip om me aan te melden bij een internationale hub: https://www.indigovolunteers.org/. Wereldwijd wordt daar vraag een aanbod bij elkaar gebracht; het werkt prima en snel. Ik had (bijna) een plek. D.w.z. ik had er een maar heb er geen gebruik van gemaakt. Want ik kreeg een sympathiek respons van een Grieks-Duits-Zwitsers-Italiaans initiatief  - van die lijst van de ambassade - in Noordgriekenland,: https://naomi-thessaloniki.net/. Aan de andere kant van de lijn zat iemand die een beeld heeft bij een ervaren en goedwillende dominee, en dat beeld paste bij wat zij zoeken. NAOMI werkt samen met een initiatief in de buurt van de Turkse grens, quick response team: http://www.quickresponseteam.gr/. Zij zoeken iets meer continuïteit in hun shelter waar in-en-uitgevlogen wordt, zodat de centrale coördinator zich op andere dingen kan gaan richten. Zo vaag als dat nu nog is, daar heb ik wel wat beeld bij. Misschien omdat dat ook zo bij mijn werk(ervaring) past: spin in het web zijn.

Na ja, ik vertrek pak 'm beet18 september, en dan zien we wel.

Eerst maar eens beginnen met Hier ben ik.

*overigens vind je al die organisaties ook op facebook, en wrs. ook op instagram, maar daar zit ik niet op.