De routine in vogelvlucht

Het wordt tijd om te vertellen wat ik eigenlijk doe. Het huis waar alle vrijwilligers werken is een uitvalsbasis voor vele NGO’s, en een veilige plaats voor vrouwen en meisjes uit het nabijgelegen vluchtelingenkamp. De uitvalsbasis merk je onder meer doordat elke dag een groep artsen en verpleegkundigen van MVI komt die het kamp bezoekt en eerst bij ons informatie krijgt en materiaal ophaalt. Ook komen andere organisaties goederen brengen of halen die op – er wordt onderling veel gedeeld. Rondom Thessaloniki zijn vier kampen, voor hen en en voor dakloze vluchtelingen in de stad wordt door verschillende NGO's gezorgd. Denk aan gedoneerde slaapzakken, winterkleding en dergelijke. Ik weet nu ongeveer, war er met een broek gebeurt die in Nederland een kleidingcontainer belandt voordat iemand 'm aantrekt. Wij hebben hier megagrote zakken met voorgesorteerde kleiding, die wij dan nog op maat en bruikbaarheid sorteren en in dozen doen. Die dozen zijn namelijk makkelijker te gebruiken en wachten bij ons totdat ze opgehaald worden. Elke dag zijn er tenten en slaapzakken nodig voor mensen die nieuw aankomen. Dat zijn nu grote groepen: Griekenland heeft maatregelen voor de grens met Turkije aangekondigd. Begrijpelijk dat iedereen – voornamelijk uit Syrië -  zo snel mogelijk Griekenland in wil zolang het kan. In de morgen zijn we vaak bezig met het sorteren en opruimen van al deze spullen. Of met het schoonmaken: matten schoonspuiten, hal vegen, toiletten poetsen, vuil wegwerken.

In de middag komen de meiden en vrouwen. Driemaal in de week geef ik Engels aan vrouwen en kinderen van verschillend niveau. Best spannend: het niveau loopt erg uiteen, er is vrijwel geen materiaal, en zonder een tolk moet je van twee kanten creatief zijn. Het lukt steeds beter. De meeste kinderen gaan overigens gewoon naar school. Zij leren daar ook Grieks en Engels. Maar hoe beter voorbereidt, hoe beter. En het schrift moeten zij toch echt oefenen, dat is te merken. Andere dagen is er teken/schilderles. Gegeven door een vrijwilliger uit Thessaloniki; hij is kunstenaar en is zelf uit Congo gevlucht. Komende weken zijn er collega-vrijwilligers die goochel- en circusles geven. Soms komt er nog iets bij als yoga of dansen. Altijd handig als een vrijwilliger een hobby heeft dat je kan delen met kinderen. Voor corona waren de lessen uitgebreider, er was ook wiskundeles of Grieks. Het laatste zou zeker goed zijn. Het gaat om het leren, maar meer nog om ontwikkeling en plezier. Daar dragen ook de hangmatten aan bij, de tuin, en een potje UNO, Jenga of volleyball.

Op andere middagen gaan we het kamp in, bijvoorbeeld om de luiers uit te delen. Ook brengen we luiers naar een ander, kleiner kamp in de buurt.

Rond zes uur zijn de lessen afgelopen en  ruimen we alles op. De meiden gaan naar huis naar het camp. We proppen onszelf in de auto en rijden naar huis, nog even een prakje koken en dan zijn we goed moe.

foto's uit de tuin