Lesgeven: een puzzel voor gevorderden

 
Lesgeven: een puzzel voor gevorderden

Sinds een week is het aantal lessen flink opgeschroefd. Ik gaf langer les, maar met de komst van nieuwe vrijwilligers hebben we een tandje bijgezet en een plan voor vier weken gemaakt. Een geval van ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan’ (Pippi Langkous). En dan gaat het niet alleen om het lesgeven, we zijn namelijk ook schooldirecteur, roosteraar en concierge, en en …

Dus een weekplan opgesteld, gebaseerd op wat we ongeveer weten van de behoefte en van onze vaardigheden. Toen hebben we in het camp van deur tot deur uitnodigingen uitgedeeld, voor vrouwen en meiden vanaf 10 jaar. Tot ze op waren; de laatste zijn we in een kluwen van mensen kwijtgeraakt. We konden hen met moeite op corona-afstand houden. De behoefte is een mix uit noodzaak, nieuwsgierigheid of verveling – zoals ik vertelde, gaan de bewoners niet naar school gaan tijdens deze lockdown.

Dan worden de studenten ingeschreven. Dit is een raadselachtig gebeuren: er komen mensen die we niet hebben uitgenodigd, blijkbaar werkt de pr-machine op volle toeren. Soms moet de intake met handen en voeten – dat zegt veel over het taalniveau. Sommigen hebben maar een paar jaar onderwijs gehad, maar er zijn ook studenten met een universitair diploma op zak. Die twee kunnen natuurlijk niet in één groep, als het even kan. En dan zijn er nog die vriendinnen die bij elkaar willen (maar qua niveau erg uiteenlopen). En de drie drukke zussen (meiden van 10) die we beter uit elkaar moeten halen, en nog meer van dergelijke puzzels.

Verder materiaal en ideeën sprokkelen – iets van een lesplan bestaat niet. Materiaal van internet, zelf geknutselde memorykaarten, de copyshop die door de lockdown maar een paar uur open is…we puzzelen nog even door.

'klaslokaal', Duitse en Engelse info 

Een ander puzzel is het dagelijks leven van de vrouwen. Veel vrouwen hebben kleine kinderen, en de meiden van 13 jaar en ouder runnen vaak ook het gezin. Ze hebben het werkelijk druk. Tot ’s avonds laat in de keuken, vroeg op, ontbijt klaarzetten. En dan naar school – nu niet, maar anders wel. Moeders komen vaak te laat of komen niet, omdat er iets anders belangrijker is. Het bestaan is een ingewikkelde puzzel, en de les is dan hopelijk een plek van ontspanning.

De motivatie van veel (volwassen) leerlingen werkt aanstekelijk. De meesten hebben hun eigen manier van leren. Soms wordt elk woord in het schriftje opgeschreven, met de uitspraak in Farsi, Koerdisch of Arabisch ernaast. Het schrift oefenen is voor beginners een fikse uitdaging. En ik probeer nu steeds maar het Farsi woord voor keuken te onthouden – asjp … oeff, valt niet mee.

 Ik probeer het woord ‘home’ uit leggen. Een meid kent het woord en tekent een huis. Ja en nee – want zij woont in een tent. Is dat haar ‘home’? Nu wel, maar wil ik werkelijk dat ze zegt dat die tent haar ‘home’ is? Nee, dat eigenlijk niet. Dit was in hun tweede les, en het gaat uiteraard om basiskennis. ‘Home’ is een soort huis. Ik moet niet teveel nadenken over de complexiteit van woorden. Hoe zouden we met eenvoudige basiskennis over ‘home’, ‘thuis’ kunnen spreken?  Misschien eens de kleuren, geluiden en geuren behandelen.